ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ; ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ!

"Μα τι έχεις;" σε ρωτάει η γυναίκα σου μόλις σε βλέπει να μπαίνεις στο σπίτι, για να της απαντήσεις " έχω απελπιστεί, γιατί νιώθω πως αυτά που προσπαθώ να εφαρμόσω στην δουλειά μου, φαντάζουν πυρηνική φυσική σε μερικούς, αλλά εγώ τα θεωρώ αυτονόητα". Σε καθησυχάζει λέγοντας σου ότι της τα έχεις ξαναπεί αυτά, αλλά η ίδια έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου και ξέρει ότι θα τα κάνεις όλα σωστά, για να εισπράξει μια νέα σου απογοήτευση, προβάλλοντάς της ότι δεν σε καταλαβαίνει. Σου μοιάζει ανώφελη η συνέχεια γιατί αισθάνεσαι να σε εκνευρίζει, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθεί να σου περάσει μηνύματα θετικότητας. Πίσω-μπρος, πινγκ πονγκ ο λόγος και ο αντίλογος και ξαφνικά σε αποστομώνει κάνοντας αναφορά στον Γάλλο συγγραφέα Γκυστάβ Φλωμπέρ:

"Οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής δεν είναι οι λεγόμενες μέρες επιτυχίας, αλλά, περισσότερο, οι μέρες εκείνες που, μετά από απόρριψη και απελπισία, αισθάνεσαι να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα."

Τι έγινε, αρχίζεις να συνέρχεσαι; Μην το παίρνεις βαριά, γιατί εκείνη είναι εκτός της καθημερινότητάς σου και έχει καθαρή άποψη, νιώθωντας την αγωνία σου, αλλά παράλληλα προβάλλει την δυνητική επιτυχία σου σαν μια αποτύπωση της αχτίδας του ηλίου που ζεσταίνει όταν κρυώνεις. Αφού, βρε πονηρέ, αυτό έχεις ανάγκη κατά βάθος! Να γεννηθεί προσδοκία για το μέλλον σου, όπως ακριβώς έχει ξανασυμβεί μέχρι τώρα στον επαγγελματικό σου βίο.

Αλλά και στον προσωπικό. Πόσες και πόσες φορές δεν ήπιες ποτό με την απελπισία σου, αλλά σαν παυσίπονο ήρθε η επιτυχία για να σου δείξει το "πίστευε και μη ερεύνα;" Ξέρεις τι έχεις πάθει; Περιβάλλεσαι από άγχος λόγω της ευθύνης που έχεις μέσα σου. Δεν είναι άγνωστο αυτό σε κανέναν. Για πολλούς ανθρώπους, πηγή άγχους είναι οι αυξημένες ώρες, οι υψηλότερες προσδοκίες. Άρα και εσύ αρχίζεις να νοσείς και πνίγεσαι.

Ποια είναι τα 5 βασικά που κάνουν τον εργασιακό σου χώρο άρρωστο;

1. Αισθάνεσαι παγιδευμένος γιατί ενώ είσαι καταρτισμένος και θέλεις να κάνεις καλά την δουλειά σου, υπάρχει στην εταιρεία μια χρόνια "μικρό-διαχείριση", που τελικά νιώθεις ότι σε σαμποτάρει. Και ενώ ο προϊστάμενός σου πιστεύει ότι αυξάνει την ποιότητα της εργασίας ζητώντας έγκριση για κάθε μικρό βήμα, στην πραγματικότητα σού προκαλεί απογοήτευση και δυσαρέσκεια.

2. Δημιουργούνται τεράστιες προσδοκίες και ξαφνικά μπαίνεις σε έναν καθημερινό αγώνα χρόνου και προτεραιότητας. Αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια ανομοιογενής ροή εργασίας και να αρχίζεις να αισθάνεσαι άβολα.

3. Ναρκοθετείς τις επιλογές σου, γιατί δημιουργούνται ασάφειες που πηγάζουν από τις πολλές διαφορετικές ομάδες. Χάνεις την μπάλα, γιατί αλλάζεις πολλές πάσες. Σε καταλαβαίνω, θέλεις να τους ακούσεις όλους, αλλά μπερδεύεται το σύστημα και τελικά ο ίδιος εσύ.

4. Έβαλες στην φυλακή τον εαυτό σου από την στιγμή που βαλτώνεις στην ίδια θέση. Ίσως και να βολεύτηκες σκεπτόμενος την μείωση του ρίσκου. Για άνοιξε τα φτερά σου. Δες την μεγάλη εικόνα και νιώσε την αφοσίωση που έχεις ανάγκη, ώστε να δεις την πρόοδο. Δες την επιβράβευση που θα έρθει από την επιτυχία. Ελπίδα που σημαίνει την αλλαγή τίτλου, αύξηση του μισθού, καλές επιδόσεις.

5. Γιατί έχεις έλλειψη εμπιστοσύνης στη διαχείρισή σου; Θα διαβρώσει τις σχέσεις σου (σε όλους τους τομείς) και θα σου ρίξει το ηθικό, αυξάνοντας το άγχος και αφαιρώντας το κίνητρο της αποτελεσματικής απόδοσης. Τελείωνε με την δυσπιστία και απελευθερώσου! Θα έχεις δει το έργο με την Νάταλι Πόρτμαν στον ρόλο της μπαλαρίνας. Ο μαύρος και ο άσπρος κύκνος. Η απόλυτη σύγκριση, η αντισυμβατική συμφιλίωση του καλού με το κακό. Η ανάγκη να ξεπεράσει η μπαλαρίνα τον εαυτό της και να αποδείξει ότι είναι η διάφανη παρθένα, αλλά και η στυγνή στρίγγλα εκεί που χρειάζεται.

Τώρα βέβαια θα σκέφτεσαι ότι το μέλι δεν φτιάχνεται μόνο από μια μέλισσα. Και η απελπισία που νομίζεις ότι νιώθεις όμως δεν είναι δική σου 100%. Ουσιαστικά την νιώθεις κάνοντας αυθυποβολή σαν να θέλεις να σε τιμωρήσεις, επειδή δεν φτάνεις άμεσα στον στόχο σου. Όπως είπε και ο Πολωνός γνωμικογράφος Stanislaw Jerzy Lec: "Ας υποθέσουμε ότι θα καταφέρεις να σπάσεις τον τοίχο με το κεφάλι σου. Και μετά, τι θα κάνεις στο επόμενο κελί;"

Κανείς δεν θέλει να σπάσει το κεφάλι του, παρά το ότι το χρησιμοποιούμε σαν έκφραση. Είναι αναπόφευκτο ότι μέσα στην πορεία των πραγμάτων, κάποια ώρα θα έλθουμε αντιμέτωποι με μια μεγάλη δυσκολία που θα φαίνεται να μην έχει ούτε λύση ούτε τέλος. Τέτοιες είναι οι στιγμές που αρχίζει να μας καταπιέζει το συναίσθημα της απελπισίας. 

Ποια είναι η έννοια της Απελπισίας;

Μπορούμε να διαχωρίσουμε τις περιπτώσεις απελπισίας σε δύο κατηγορίες: η μια είναι η απελπισία που απλά θεραπεύεται με την υπομονή, ενώ η άλλη είναι η απελπισία που μας οδηγεί σε αναδιάταξη των προτεραιοτήτων μας. Απελπισία σημαίνει έλλειψη ελπίδας και προσδοκίας, ενώ απόγνωση είναι η κατάσταση στην οποία κάποιος νιώθει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Τι έχουν γράψει κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι για την Απελπισία  

Ο Ανακρέων έλεγε: "πόσο δυσάρεστο είναι να βρίσκεται ο άνθρωπος σε απελπισία, και πόσο τότε στεναχωριέται απ’ όλα τα πράγματα".

Ο Πλάτων έγραψε: "Ο άνθρωπος απογοητεύεται απ’ τα μικροπράγματα, προτού μπορέσει ν’ αντιληφθεί ολόκληρη την αξία των μεγαλύτερων", δείχνοντας την ανωριμότητα των πασχόντων από απόγνωση.

Ο Καρτέσιος έδωσε έναν λογικό ορισμό της απελπισίας: "φόβος χωρίς ελπίδα".

Ο Άγγλος ποιητής Alfred Tennyson πίστευε πως η αδράνεια μπορεί να οδηγήσει σε απελπισία γι’ αυτό έλεγε για τον εαυτό του: "Πρέπει να χαθώ μες στη δράση, αλλιώς θα μαραθώ από την απελπισία."

Ο Θερβάντες στοχοποιεί την απελπισία δηλώνοντας: "Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τρέλα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος από το να απελπιστεί".

Η Αμερικανίδα συγγραφέας Δωροθέα Brande βρίσκει την αιτία της απόγνωσης στο υπόβαθρο κάποιων: "Υπάρχουν σπόροι αυτοκαταστροφής μέσα στον καθένα από μας που θα φέρουν μόνο δυστυχία, αν τους επιτραπεί να φυτρώσουν".

Όμορφα γνωμικά, έξυπνες τοποθετήσεις, τεράστια μυαλά που τα έχουν σκεφτεί και θεωρίες που κάποιες έχουν εφαρμοστεί και κάποιες όχι. Να τα κάνουμε όμως απλά τα πράγματα; Ε ναι, σε πεντάλογο οδήγησε πάλι για να βρεις την εφαρμογή! Ή αν το θέλεις σωστότερα, τους τρόπους αντιμετώπισης της απελπισίας.

5 τρόποι για να αντιμετωπίσεις την απελπισία σου

1. Τι μου μπαίνεις στο σπίτι και πρήζεις την Κατερίνα προσπαθώντας να την πείσεις ότι είσαι απελπισμένος; Σταμάτα σε ένα πάρκο και κάνε μια βόλτα την απελπισία. Βγες από το σπίτι, πάρε καθαρό αέρα, περπάτησε, ενεργοποίησε τον μεταβολισμό σου και καθάρισε το μυαλό σου. Ανακουφίσου δηλαδή.

2. Για κάνε και μια περιγραφή της απελπισίας σου. Εξέφρασε την θλίψη σου με λέξεις. Μόνο έτσι θα βρεις ανακούφιση και παρηγοριά.

3. Και τώρα βαθιά νερά. Δείξε σεβασμό στην απελπισία σου. Προς θεού μην την αρνήσαι, μην την απωθείς και καλωσόρισε την. Με το που θα την αναγνωρίσεις, θα πετύχεις και την αποδυνάμωση της.

4. Ε τα είπαμε στην αρχή. Όλα στην ζωή χρειάζονται συντροφικότητα. Άσχημη η μοναξιά και δεν βοηθά σε τίποτε να το κρατάς για πάρτη σου. Η απομόνωση ενισχύει την απελπισία. Τι ποιό όμορφο από το να το μοιραστείς με αυτούς που έχεις κοινές εμπειρίες;

5. Αφού το ψάχνεις θα σου δώσω Gran Finale. Η θετική διάθεση θα σε βοηθήσει, αλλά δεν θα τα λύσει όλα. Όταν αντιμετωπίζεις θλίψη και μου το διαχειρίζεσαι σαν παλιά ελληνική ταινία του στυλ "Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο" ή "Όλα θα φτιάξουν στο τέλος" δεν δείχνεις ευαισθησία, αλλά τοξικότητα προς τον ίδιο σου τον ευατό. Ο Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας William Arthur Ward είπε:

"Ο απαισιόδοξος παραπονιέται για τον άνεμο. Ο αισιόδοξος περιμένει τον άνεμο ν’ αλλάξει.
Και ο ρεαλιστής ρυθμίζει τα πανιά."

Μην ψαλιδίζεις τα φτερά σου. Πέτα!