ΥΠΟΜΟΝΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΕΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

Ξεκινάει η εβδομάδα και μπαίνεις στο γραφείο με ένα χαμόγελο, αναλογιζόμενος το όμορφο Σαββατοκύριακό σου και τις αναμνήσεις που δημιούργησες από αυτό. Νιώθεις δυνατός και έτοιμος για νέες προκλήσεις ή ακόμη και να δώσεις λύσεις σε θέματα που σε ταλαιπωρούν επαγγελματικά τους τελευταίους μήνες. Τι όμορφα συναισθήματα αλήθεια γεννάει η ανεμελιά των δύο προηγούμενων όμορφων ημερών... Το βλέπεις μπροστά σου και σκέφτεσαι ότι γέμισες μπαταρίες, σου βγήκαν όλα όπως τα ήθελες και κάπου εκεί ο δείκτης θετικότητάς σου εκτοξεύεται και λες "μα γιατί τόσο καιρό δεν τα έλυνα αυτά;"

Αρχίζει η συνάντηση και είσαι έτοιμος να γκρεμίσεις τοίχους και να στρώσεις λεωφόρους, αλλά πετάγεται συνάδελφος και αρχίζουν οι αρνητικές σκέψεις, λαμβάνεις απαντήσεις ότι δεν είναι η σωστή χρονική στιγμή για να ανοίξετε τέτοιο θέμα και εκεί κάνεις την έκρηξη σου. Αρχίζεις να κουνάς το δάχτυλο στον απέναντι και με σκληρούς χαρακτηρισμούς ειρωνεύεσαι και τον αποδομείς.

Κάτσε ρε κουμπάρε, σου λέει μια φωνή μέσα σου. Γιατί τον αρπάζεις τον άνθρωπο; Πού είναι η συστολή σου, ο πολιτισμός και γιατί, ενώ τόσο καιρό δεν ήταν η σωστή στιγμή, πρέπει να είναι σήμερα επειδή εσύ νιώθεις θετικότητα; Τον ρώτησες τον άλλον τι πέρασε το Σαββατοκύριακο; Μήπως το δικό του διήμερο ήταν το ακριβώς αντίθετο από το δικό σου;
Γιατί σπεύδεις να τον σταυρώσεις, ενώ φορούσες τα παπούτσια του τόσο καιρό; Συστολή πατριώτη... Ηρέμησε και προσπάθησε να εμβαθύνεις στο θέμα. Αχ βρε καρδιά μου πώς να το προσεγγίσω το θέμα; Ζητάς να κάνω υπομονή, αλλά πριν κάνω, πώς θα βρω τι συμβαίνει και γιατί; Μμμμ... Νομίζω ότι είναι θέμα σύγκρουσης. Αυτό δεν σου συνέβη πριν λίγο με τον συνάδελφο;

Ποιοι είναι οι πέντε τύποι συγκρούσεων & οι αιτίες τους;

Οσφραίνεσαι πέντε τύπους συγκρούσεων. Οι διαπροσωπικές που είναι μεταξύ ατόμων, οι ιεραρχικές για παράδειγμα το αυταρχικό μάνατζμεντ, οι λειτουργικές, οι συγκρούσεις επιτελικών στελεχών και οι ομαδικές συγκρούσεις. Οι αιτίες; Ε, σίγουρα οι συνθήκες εργασίας (ναι δεν είναι τέλειες!), το αυξημένο άγχος, η άρνηση των ευθυνών, τα διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης, η πολύπλοκη οργάνωση του εργασιακού περιβάλλοντος, ζητήματα επιβολής κύρους, ο προβληματικός καθορισμός καθηκόντων, θέματα οικονομικής φύσης, οι άσχημες συνθήκες εργασίας και ασφαλώς τα προσωπικά/οικογενειακά θέματα.

Πώς να αντιμετωπίσεις τις συγκρούσεις;

Αχ Παναγία μου! Τι το άνοιξες το θέμα; Θέλεις συμβουλές για να το αντιμετωπίσεις, όχι διαπιστώσεις. Ποιος θα σου τις δώσει όμως; Θα ψάξεις κάποιον να σου κάνει σεμινάρια; Άστο πάλι αυτό το επαγγελματικό κοστούμι που τα ψάχνεις όλα μέσα σε διαφάνειες και παρουσιάσεις. Πιες λίγο φίλτρο διαφάνειας και ψάξε μέσα σου. Εμ ψάχνεις και βλέπεις ότι η απάντηση περνάει από τις απαντήσεις που χρειάζεσαι σε σχέση με τις συνθήκες του να εργάζεσαι χωρίς άγχος. 

Καταρχάς το απλούστερο, οι θέσεις εργασίας είναι μιας χρήσης, ενώ η υγεία σου όχι. Άρα, τροποποίησε την εργασία σου και μίλα περισσότερο για προσαρμογή δίνοντας χρόνο στον εαυτό σου. Κράτα ένα ημερολόγιο και λίστα υποχρεώσεων θα βοηθήσει. Τι να το κάνεις όμως αν δεν μοιραστείς το άγχος μέσω της εμπιστοσύνης και υποστήριξης των συνεργατών σου; Αυτό θα σε οδηγήσει στο να καλλιεργήσεις συμμάχους και έχοντας ρεαλιστικές προσδοκίες να καλυτερέψεις τις επιδόσεις σου. Μην ξεχνάς ότι κανείς δεν είναι τέλειος, άρα διατήρησε το χιούμορ και την θετικότητά σου.

Για κάτσε, ωραία η ανάλυση και η ελευθερία στην απόδοσή της, αλλά σέρβιρέ το με μερικές πιο στιβαρές λέξεις. Συνεργασία, διαμεσολάβηση, διεκδίκηση, αποφυγή, συμβιβασμός, αποδοχή. Πώς;

Μα με ΥΠΟΜΟΝΗ φυσικά! Και μην μου ακολουθείς το απόφθεγμα της Βρετανίδας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ που λέει "Είμαι εξαιρετικά υπομονετική, με την προϋπόθεση ότι στο τέλος θα περάσει το δικό μου". Ακολούθησε καλύτερα του Αμερικανού προέδρου Τόμας Τζέφερσον, "Όταν είσαι θυμωμένος μέτρα μέχρι το 10 προτού μιλήσεις. Όταν είσαι πολύ θυμωμένος μέτρα μέχρι το 100".

Δηλαδή, προσέγγισε την Υπομονή για αυτό που είναι. Μια μεγάλη ΑΡΕΤΗ!

Γιατί η Υπομονή είναι αρετή, αλλά και δύναμη; Πώς την αποκτάς;

Μήπως όμως η υπομονή δεν είναι απλά αρετή, αλλά ταυτόχρονα και δύναμη; Ναι, φαίνεται λογικό γιατί οποιαδήποτε σύνδεση/επαφή με άλλους ανθρώπους έρχεται μέσα από το χρόνο και τις εμπειρίες που μοιραζόμαστε μαζί τους. Με αργά, αλλά σταθερά βήματα δουλειάς, καλλιέργειας, εκτέλεσης, δομής, κούρασης, αγάπης. Τι χτίστηκε σε μία νύχτα, σε ένα μήνα ή σε μία στιγμή;

Αν δεν αναπτύξεις υπομονή, πώς θα φτάσεις στην πραγματική ευτυχία; Σταμάτα να κοιτάζεις το ρολόι και να μετράς αντίστροφα γιατί η έλλειψη υπομονής θα σε καθυστερήσει και θα γίνεις πιο αργός. Η υπομονή καλλιεργείται, αναπτύσσεται και δυναμώνει μέσα από την καθημερινότητα, τον χρόνο με τους οικείους σου, την φυσική άσκηση, την ψυχραιμία στη δύσκολη στιγμή, την απόλαυση σε μία δραστηριότητα, τη σημασία που αποδίδουμε σε αυτά που μας λένε οι φίλοι μας.

Μήπως τρομάζεις γιατί δεν έχεις αντιληφθεί την υπομονή; Δεν την έχεις ακούσει; Νομίζεις πως ξέρεις, αλλά εν τέλει δεν έχετε συναντηθεί ποτέ; Ε, λοιπόν ξέρεις κάτι; Αν συμβαίνουν αυτά δεν είσαι φίλος της. Όταν όμως δεν γίνεσαι φίλος με κάτι πώς περιμένεις να το απολαύσεις και να ωφεληθείς από αυτό; Σκέφτεσαι τώρα, "τι λέει ο ποιητής"; Εδώ μιλάμε για δουλειά και όχι για χαβαλέ. Μήπως τελικά η παιδική ιστοριούλα έχει εφαρμογή;

Τι μας διδάσκει η ιστορία των δύο ξυλοκόπων;

Υπήρχαν δύο ξυλοκόποι που τους ζητήθηκε να κόβουν δέντρα. Ο ένας για να πάρει έναν καλύτερο μισθό είπε "Εγώ μπορώ να κόβω πενήντα δέντρα την ημέρα". Ο άλλος είπε "Εγώ μπορώ να κόβω μόνο δέκα δέντρα την ημέρα". Και ξεκίνησαν. Και ο καθένας πληρωνόταν γι’ αυτό που μπορούσε να κάνει. Ο γρήγορος ξυλοκόπος έκοβε ασταμάτητα. Πενήντα δέντρα την ημέρα. Την πρώτη μέρα, τη δεύτερη, την τρίτη... Ο δεύτερος έκοβε αργά και χωρίς βιασύνη. Ο καιρός πέρασε και μετά από τρεις μήνες ξέρεις τι συνέβη; Ο δεύτερος είχε κόψει πολλά περισσότερα δέντρα από τον πρώτο. Γιατί; Γιατί είχε τον χρόνο να ακονίσει το τσεκούρι του με αποτέλεσμα να είναι πολύ πιο παραγωγικός με πολύ λιγότερο χρόνο εργασίας!

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή. Όλα συσχετίζονται. Και πρέπει να μάθουμε να συσχετιζόμαστε. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε. Πρέπει να μάθουμε να συμφιλιωνόμαστε. Μεγάλε φιλόσοφε Πλάτωνα που είπες "Το θεμέλιο της σοφίας είναι η υπομονή"!

Άντε τώρα πίσω στην αίθουσα Μεγάλε Τζένγκις Χαν με νέες σκέψεις και ξανασυζήτα με τον συνάδελφο. Γιατί ακόμη και αυτός ο "Λύκος της Στέπας", όπως ήταν το προσωνύμιό του που ένωσε τις μογγολικές φυλές και ίδρυσε την Αυτοκρατορία των Μογγόλων (1206-1368), μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην ιστορία, ο ακούραστος κατακτητής, δυναμικός κυβερνήτης, ανελέητος σφαγέας, αυτοδημιούργητος πολέμαρχος, προσωπικότητα που επηρέασε θετικά ή αρνητικά την ιστορία του κόσμου όσο ελάχιστοι, είπε:

"Το να κατακτήσεις τον κόσμο καβάλα στ’ άλογο είναι εύκολο.
Το δύσκολο είναι να ξεπεζέψεις και να κυβερνήσεις"