ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι εννοούμε όταν λέμε «μεγάλο κρασί»; Είναι μήπως ένα κρασί που έρχεται με χρυσό κορδόνι και που κάνει είσοδο σαν σταρ του σινεμά; Είναι λευκό, κόκκινο, ροζέ ή αφρώδες; Και τελικά, υπάρχει πραγματικά αυτός ο όρος στο λεξικό του κρασιού, ή μήπως το εφηύρε κάποιος για να εντυπωσιάσει στο δείπνο;

Αν κάνετε μια αναζήτηση στο Google για “great wines of the world”, θα βρείτε απαντήσεις που μοιάζουν με μπουκέτο απόψεων. Πανομοιότητες απόψεις θα μας δώσει και το αγαπημένο σε όλους ΑΙ: terroir, οινοποίηση, δομή, τεχνικά χαρακτηριστικά. Όλα σωστά, όλα ενδιαφέροντα, αλλά είναι όλα αυτά τα κρασιά μεγάλα; Στα μάτια ή καλύτερα στον ουρανίσκο μου, η απάντηση είναι ένα ηχηρό «όχι». 

Αυτό που κάνει ένα κρασί μεγάλο, κατά την άποψη μου, είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να πεις: «Ωχ, αυτό ήταν απλά μαγικό!». Ή όπως μου είπε πρόσφατα ένας φίλος και οινοπαραγωγός, «το κρασί που θα κυλήσει ένα δάκρυ όταν το δοκιμάσεις». Θα συμφωνήσω, εξαιρετικά ποιητικό και απόλυτα σωστό.

Να σας πω μια δική μου ιστορία; Θυμάμαι σαν να ήταν χθες τη στιγμή που ένας κομψός Γάλλος, κλείνοντας τη λίστα, μου ζήτησε ένα Cheval Blanc 2004. Ήταν η πρώτη φορά που το δοκίμασα και -πιστέψτε με- ακόμα θυμάμαι τα αρώματα, τη δομή και την αξέχαστη επίγευση. Ήταν ένα κρασί που σε έκανε να σταματήσεις για λίγο και να αναρωτηθείς, πώς στο καλό κατάφεραν να βάλουν τόση τέχνη μέσα σε ένα μπουκάλι, και από κρασί, να το μετατρέψουν σε αριστούργημα;

Ακολούθησε ένα εξίσου εμβληματικό Château Margaux 2004, το οποίο επίσης με καθήλωσε. Αλλά το Cheval Blanc είχε ήδη κάνει τη δουλειά του και είχε γράψει τη δική του μοναδική ιστορία στον ουρανίσκο μου.

Στα χρόνια που ακολούθησαν, είχα την τιμή να δοκιμάσω όλα τα κρασιά από τους 1st Growers του Bordeaux και αρκετές διαφορετικές χρονιές και πολλά από αυτά που θεωρούμε ICONS. Ανατρέχοντας στις σημειώσεις μου λοιπόν, παρατηρώ ότι έχουν μια ξεχωριστή θέση στην παλέτα μου και φυσικά στον θαυμασμό μου για την πλειοψηφία τους. 

Είχα την τύχη να βρεθώ μπροστά σε μερικά από τα πιο θρυλικά κρασιά του κόσμου, βιώνοντας εμπειρίες που μέχρι τότε αποτελούσαν μόνο όνειρο και έχοντας την ευκαιρία και την τιμή να δειπνήσω στα headquarters μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες διανομής στο Ηνωμένο Βασίλειο, της Corney & Barrow. Μαζί με προσωπικότητες όπως τον Head Winemaker και τον CEO του Château Petrus, ή τους οινολόγους πίσω από τα αριστουργήματα της Βουργουνδίας, ζώντας μια μοναδική εμπειρία που δεν αποτυπώνεται εύκολα με λέξεις. Είναι εκείνες οι στιγμές που κάθε άνοιγμα φιάλης συνοδεύεται από μια δόση δέους, καθώς γνωρίζεις ότι συμμετέχεις σε κάτι μοναδικό.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε εκείνο το δείπνο δοκιμάσαμε Petrus από διαφορετικές χρονιές, όπως το 2000, το 2003, το 2009 και το 2011. 

Κάθε φιάλη είχε τη δική της προσωπικότητα, τη δική της ιστορία να πει, αλλά και ένα κοινό νήμα, την αριστεία. Ωστόσο, ήταν αδύνατο να μην παρατηρήσω τις διαφορές. Είναι αυτή η πολυπλοκότητα και η ευμεταβλητότητα που καθιστούν ένα μεγάλο κρασί ακόμη πιο συναρπαστικό. 

Σίγουρα, υπάρχει μια τάση να περιμένουμε πάντα κάτι εξαιρετικό από ένα διάσημο οινοποιείο, αλλά η πραγματική μαγεία βρίσκεται στη δυνατότητα να το αξιολογούμε ανεπηρέαστα και με ειλικρίνεια.

Είναι όμως ένα κρασί μεγάλο κάθε χρόνο; Σε οποιαδήποτε εσοδεία του; 

Στην πλειοψηφία τους θα πω ναι. Τα μεγάλα οινοποιεία προσπαθούν και μπορούν να κρατήσουν την ποιότητα με την τεχνογνωσία, τους άρτιους αμπελώνες τους και φυσικά την ολόχρονη επιμέλεια και παρακολούθησή τους. Μήπως μερικές φορές είμαστε προϊδεασμένοι να περιμένουμε κάτι εξαιρετικό από ένα οινοποιείο το οποίο είναι φημισμένο για τα μεγάλα κρασιά του; Οι καλές χρονιές είναι αυτές που ξεχωρίζουν και κάνουν τη διαφορά, αυτές που τα σταφύλια έζησαν τις ιδανικές συνθήκες για να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό πριν μπουν στο μπουκάλι.

Τα μεγάλα κρασιά δεν χρειάζονται πάντα γεμάτο σώμα ή έντονα αρώματα. Κάποια από τα μεγαλύτερα κρασιά που έχω συναντήσει ήταν μέτρια, με μέτριο+ σώμα και με πολύ φινετσάτα αρώματα. Και αυτά δεν είναι άλλα από τα κρασιά της Βουργουνδίας και της ποικιλίας Pinot Noir, που αποδεικνύουν πως η κομψότητα μπορεί να ξεπεράσει σε δύναμη κάθε βαρύτητα. Όπως και το επικό οινοποιείο Romanée Conti, το οποίο δεν θα μπορούσα να παραλείψω από τη λίστα μου και τις εμπειρίες μου. Είναι παραδείγματα του πώς η φινέτσα, η αρμονία και η λεπτότητα μπορούν να προκαλέσουν συναισθήματα που δεν περιορίζονται απλώς σε απόλαυση, είναι εμπειρίες ζωής.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Domaine De La Romanée-Conti (@_domainedelaromaneeconti)

Είναι μόνο γαλλικά τα μεγάλα κρασιά; 

Τα μεγάλα κρασιά δεν περιορίζονται μόνο στη Γαλλία, αλλά συναντώνται σε όλες τις οινοπαραγωγικές χώρες. Εμβληματικά Barolo και γεμάτα Super Tuscan από την Ιταλία, μεθυστικές Riojas και Ribera del Duero από την Ισπανία, βαθιά κόκκινα και πιπεράτα Shiraz απο την Αυστραλία, συμπυκνωμένα Cabernet Sauvignon γεμάτα φρούτο και μαύρη σοκολάτα από την Napa Valley, στην California και φυσικά τα δικα μας Ξινόμαυρα από τη Νάουσα, μοναδικά Αγιωργίτικα από την Νεμέα, κι η λίστα δεν έχει τέλος.

Μέχρι στιγμής, μονοπώλησαν τα κόκκινα και θα ήταν άδικο να αφήσουμε εκτός, αφρώδη και λευκά. 

Τα μεγάλα αφρώδη

Όσον αφορά τα μεγάλα αφρώδη, υπάρχει μόνο η Σαμπάνια για μένα. Ο απόλυτος ορισμός της πολυτέλειας σε υγρή μορφή. Γεμάτο σώμα, φίνες φυσαλίδες, αρώματα και γεύσεις πολύπλοκες. Αξέχαστες από τις εμπειρίες μου είναι η Salon του 1996, του 1999, η  Philipponnat Clos de Goisses του 2007, η Dom Perignon P3 του 1992. Με λίγα λόγια θα σας πω πως η εμπειρία μιας μεγάλης Σαμπάνιας δεν είναι απλώς μια γευσιγνωσία, είναι ένα ταξίδι μέσα σε αρώματα, υφές και αναμνήσεις.

Ποια είναι τα μεγάλα λευκά κρασιά;

Για τα μεγάλα λευκά θα πάω πάλι στη Γαλλία. Η Βουργουνδία κυριαρχεί και στα λευκά, κάποια από μεγαλύτερα κρασιά που έχω δοκιμάσει, συγκεκριμένα του λόφου Montrachet. Αυτά τα Chardonnay δεν είναι απλώς κρασιά, είναι ζωντανοί θρύλοι. Παράλληλα, δεν μπορώ να αγνοήσω την αδυναμία μου στα Riesling της Γερμανίας, μια ποικιλία η οποία θεωρείται Sommelier's favorite. Οι νότες μεταλλικότητας και πετρόλ, που αναπτύσσονται με τα χρόνια, τα καθιστούν, κάποια από αυτά, μοναδικά και ιδανικά για παλαίωση. Θα ήταν τεράστιο λάθος να παραλείψω τα δικά μας, φινετσάτα, με εξαιρετική δομή και μοναδικό terroir Ασύρτικα από την ειδυλλιακή Σαντορίνη.

Τι δεν είναι μεγάλο κρασί;

Μεγάλο κρασί δεν μπορεί να θεωρείται μόνο αυτό που ξεπερνά κατά πολύ το μπάτζετ μας, πολλά εξαιρετικά κρασιά βρίσκονται σε προσιτές τιμές, έτοιμα να διευρύνουν τους ορίζοντες μας. Σημαντικό είναι να δοκιμάζουμε και να είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις από ειδικούς, αλλά και να εμπιστευόμαστε τον δικό μας ουρανίσκο. Για κάποιους είναι η φήμη, για άλλους η τιμή, και για μένα, η στιγμή που το απολαμβάνεις και η παρέα με την οποία το μοιράζεσαι.

 Ελπίζω να μπόρεσα να δώσω μια εκδοχή μέσα από τις εμπειρίες μου και την κρίση μου για το τι θεωρείται μεγάλο κρασί, αλλά σίγουρα πιστεύω πως είναι υποκειμενικό και υπάρχει διαφορετική οπτική σε κάθε οινόφιλο.

Editor's Tip: Το κρασί που συνόδευσε την πιο όμορφη στιγμή της ζωής σας έχει ήδη πάρει τον τίτλο του «μεγάλου». Ένα μεγάλο κρασί είναι σαν εκείνες τις αξέχαστες διακοπές στη Τοσκάνη, όταν ο ήλιος έδυε και εσύ δοκίμαζες ένα κρασί που σε έκανε να σκεφτείς: Αυτό είναι, εδώ θα μείνω για πάντα! Είναι το κρασί που σε βάζει σε σκέψεις να αλλάξεις καριέρα και ζωή και να γίνεις οινοποιός, ή έστω να αγοράσεις ένα μικρό αμπελάκι.

Αυτός ο κόσμος, γεμάτος αρώματα και γεύσεις, έχει πάντα κάτι νέο να μας διδάξει. Και για μένα, αυτή είναι η μεγαλύτερη απόλαυση.

Photo Credits @anastasios.karakasis