ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΣΟΥ;

"Είμαι πολύ θυμωμένος για αυτό που έγινε σε βαθμό να μην θέλω να ξανασυνεργαστώ με μερικούς από εσάς, γιατί θα μας βγει σε κακό". Για βάστα βρε Τσε Γκεβάρα, σκέφτεσαι, την ίδια στιγμή που ξεστόμισες αυτή την ατάκα στους συναδέλφους σου. Ευτυχώς το προηγούμενο βράδυ είχες θυμώσει στον δρόμο για την επιστροφή στο σπίτι σου, όταν ο οδηγός του μπροστινού αυτοκινήτου πάτησε απότομα φρένο για να βγεις από το αυτοκίνητο σου (απλά Ελληνικά...) ως μαινόμενος ταύρος, να ζητήσεις τα ρέστα από τον άνθρωπο. Και φτάνοντας σπίτι συνέχιζες να είσαι νευριασμένος, με αυτό το οποίο ήταν μια απλή αφορμή για να ξεσπάσεις. Ξέρεις εσύ, θυμήθηκες τις δόσεις που χρωστάς, το καθημερινό σου τρέξιμο, το ότι δεν έχεις χρόνο για εσένα, την πίεση της δουλειάς, την προθεσμία για μια επαγγελματική συμφωνία κ.α. Γρήγορα όμως κατάλαβες ότι ο θυμός, που σου προξένησε το περιστατικό με το αυτοκίνητο, ήταν μια απλή αφορμή λόγω ακριβώς όλων των άλλων δυσκολιών.

Ευτυχώς δηλαδή που έγινε το χθεσινοβραδινό, γιατί κατάλαβες γρήγορα, ότι αυτό που είπες το πρωί στους συναδέλφους συνεχίζει να στηρίζεται στα προβλήματα της καθημερινότητας. Άσε που είναι άκρως αποδομητικό ως σχόλιο. "Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με τον σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για τον σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με τον σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο" είπε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Δάσκαλε, σκέφτεσαι και πάλι. Ακριβώς αυτό. Αντί να φιλοσοφείς το γιατί και πώς να διαχειριστείς το συναίσθημα του θυμού, πετάς ευφυολογήματα!

Μα τι είναι θυμός;

Το συναίσθημα του θυμού είναι ίσως από τα πιο"παρεξηγημένα" συναισθήματα. Προκαλεί φόβο τόσο σε αυτόν που τον εκφράζει, όσο και σε αυτόν που το δέχεται. Αυτό συμβαίνει επειδή συνήθως το συναίσθημα του θυμού συνοδεύεται από σύγκρουση, κρίση ή ακόμη και κάποιο περιστατικό που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε. Όμως, το συναίσθημα του θυμού αποτελεί πραγματικά ένα από τα πιο λειτουργικά συναισθήματα, όταν αξιοποιηθεί με τον σωστό τρόπο. Βέβαια η έκφραση του ανάλογα και με την κουλτούρα οδηγεί συνήθως στην 1η εξαδέλφη του θυμού, την "παρεξήγηση". Μην μου πεις ότι δεν σου θυμίζει κάτι. Τόσες και τόσες απειλές έχεις εκτοξεύσει στο παρελθόν. "Θα χωρίσω, δεν θα του ξαναμιλήσω, θα την απολύσω, θα του κάνω την ζωή δύσκολη, θα, θα, θα."

Και είναι αυτό ακριβώς το θέμα. Η παρεξήγηση έγκειται στο γεγονός ότι έχουμε ταυτίσει το ξέσπασμα με το θυμό. Το ξέσπασμα όμως σημαίνει συσσώρευση θυμού που εύκολα μπορεί κάποιος να παρομοιάσει με την χύτρα, της οποίας αν χαλάσει η βαλβίδα και δεν απελευθερώσει αέρα, θα εκραγεί προκαλώντας θόρυβο, υλικές ζημιές, ακόμη και ανθρώπινο τραυματισμό. Για σκέψου λοιπόν πόσες φορές σε περιστατικά οργής σου, τραυμάτισες άνθρωπο ψυχικά. Χύτρα είσαι όταν αντιδράς παρορμητικά νομίζοντας ότι έχοντας καλή χρήση λόγου, ή επειδή είσαι καλός στην δουλειά σου, ή σωστός πατέρας εκτοξεύεις απειλές λόγω θυμού. Η ένταση όμως του ξεσπάσματος δεν αντιστοιχεί στο ερέθισμα που το πυροδότησε. Αυτός είναι και ο λόγος που το ξέσπασμα δεν μπορεί να φέρει καμία λύση. Μόλις συμβεί, σταματάς να ακούς, καταλογίζεις ευθύνες, απαριθμείς τα λάθη του άλλου, προσπαθείς δια της έντασης της φωνής σου να καπελώσεις τον άλλο και ασφαλώς εκτοξεύεις κατηγορίες.

Για αναλογίσου όμως μήπως ο πραγματικός θυμός, δεν αφορά στο πρόσωπό του ανθρώπου με τον οποίο συγκρούεσαι, αλλά σε κάτι συγκεκριμένο που σε κάνει να μην νοιώθεις καλά; Ο στόχος της διαφωνίας είναι να εξορθολογήσεις την σχέση με τον άνθρωπο που συγκρούεσαι, άρα να είναι ή να γίνει ειλικρινής η σχέση σου με τον συγκεκριμένο άνθρωπο/ομάδα, ώστε να παραχθεί κάτι νέο.

Εδώ λοιπόν μπαίνει η περιβόητη "διαχείριση θυμού" την οποία υπάρχουν κράτη όπως η Αμερική που την έχουν αναγάγει σε φιλοσοφία και εμπεριέχεται ακόμη και στον ποινικό τους κώδικα. Το έχουμε δει σε έργα του Χόλυγουντ, σε θεατρικές παραστάσεις, σε ντοκιμαντέρ. Που στηρίζονται όμως αυτά; Μάλλον στους τρόπους και τις τεχνικές αλλά και σε συγκεκριμένες δεξιότητες που πρέπει να βελτιώσουμε. Σε φαντάζομαι να σκάβεις ένα τούνελ, ώστε να κατανοήσεις τον τρόπο που θα σε βοηθήσει να μην χάνεις τον έλεγχο. Να πάρουμε βοήθεια; Για πάμε!

Πώς να διαχειριστείς τον θυμό σου;

1. Προσπάθησε να αναγνωρίσεις όλο το φάσμα των συναισθημάτων σου, συμπεριλαμβανομένου του θυμού.
2. Εντόπισε στον εσωτερικό σου κόσμο την επιθετική συμπεριφορά που έχεις ως αντίδραση του αποτελέσματος του θυμού σου. Αυτό θέλει σοβαρή αυτοκριτική για να το πετύχεις, τόσο στον εαυτό σου, όσο και στους άλλους.
3. Προσπάθησε να κατανοήσεις τις πιθανές συνέπειες των εκρήξεων του θυμού προς εσένα, αλλά και προς τους γύρω σου. Είναι λεπτή η γραμμή εδώ, γιατί μπορεί να σε φέρει κοντά στην τέταρτη (επόμενη) δεξιότητα.
4. Μάθε να αντιλαμβάνεσαι το αν και πότε η συμπεριφορά σου γίνεται αυτοκαταστροφική και παράλληλα γραφική. Η γραφικότητα και η αυτοκαταστροφικότητά της κάνει τον λαό να λέει "ας τον τρελό στην τρέλα του".
5. Δούλεψε το "μέταλλο σου (όλοι έχουμε)" για να εντοπίσεις και να διαχειριστείς αυτές τις ξαφνικές σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου, πριν προκύψει η έκρηξη θυμού σου.
6. Βρες ένα καθρέπτη και επικεντρώσου στο πόσο διαφορετική είναι η γλώσσα του σώματος σου, όταν θυμώνεις.

Να σου πω κάτι φίλε αναγνώστη; Μπορεί να σκέφτεσαι ότι το φιλοσοφούμε πολύ και ότι δεν έχει βάση. Ε λοιπόν, αν η ζωή σου εξαρτάται από την πώληση (και πίστεψε με, όλων μας η επαγγελματική πορεία ενέχει πωλήσεις), πρέπει να γνωρίσεις πώς λειτουργεί ο θυμός και πώς μπορεί να εμποδίσει τη σωστή διαχείριση του πελάτη και να οδηγήσει σε μια κακή ή αποτυχημένη πώληση. Αν αρχίσει να επηρεάζεται το εισόδημα σου, θα ψάξεις να βρεις τεχνικές και μεθόδους για να μπορέσεις να διαχειριστείς τον θυμό, για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τον οποιονδήποτε δύσκολο πελάτη (ή συνεργάτη, προμηθευτή, φίλο, σύντροφο), μετατρέποντας τον κακό θυμό σε λειτουργική αποδοτική επικοινωνία.

Πώς η αυτοκριτική θα ελέγξει τον θυμό σου;

"Θέλω όμως ο άνθρωπος φινάλε" λες από μέσα σου, για να καταλάβεις, αν αυτά που μέχρι τώρα διαβάζεις, σε βοηθούν. Τότε αγαπητή/έ μου δεν έχεις παρά να κάνεις αυτοκριτική και να θέσεις 3 ερωτήσεις στον εαυτό σου. Γιατί αυτές οι απαντήσεις θα σε βοηθήσουν να ελέγξεις το θυμό σου και να υπομείνεις τις απογοητεύσεις της ζωής, ώστε να διερευνήσεις τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις σου. Μόλις συνειδητοποιήσεις τι κάνεις στον εαυτό σου, μπορεί να αλλάξεις πορεία. Δεν χρειάζεται να πικραίνεσαι, να μνησικακείς ή να δυσφορείς μόνο και μόνο επειδή δεν γίνεται το δικό σου. Έτσι:

1. Πως αντιδράς σε καταστάσεις που δεν εξελίσσονται σύμφωνα με τα σχέδιά σου;
2. Πώς αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους που δεν κάνουν ό,τι θέλεις εσύ;
3. Αφήνεις τις απογοητεύσεις της ζωής να συσσωρεύονται μέσα σου, ώσπου να εκραγείς από θυμό και οργή; Αν ναι, οι αντιδράσεις σου μπορεί να αποβούν καταστροφικές και να μη σου επιτρέψουν να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά το εκάστοτε πρόβλημα και να νιώσεις ευτυχία. 

Και όλα αυτά για να αποφύγεις το απόφθεγμα του Άγγλου Συγγραφέα Edward Bulwer-Lytton που έζησε στα 1800:

"Ο θυμός που ξεσπά, συχνά οδηγείται στη συγχώρεση. Ο θυμός που κρύβεται, συχνά σκληραίνει και γίνεται εκδίκηση"