WHAT ABOUT GIN & TONIC?

Στην επαγγελματική μου πορεία ως bartender έχω ερωτηθεί πολλές φορές από τους καλεσμένους μου για το ποιο είναι το καλύτερο cocktail. Χωρίς δεύτερη σκέψη, "Gin & Tonic" τους απαντώ. Η απάντηση μου τους φαίνεται τόσο απλή και ταυτόχρονα τόσο απρόσμενη που σχεδόν βλέπω μια απογοήτευση να ζωγραφίζεται στα πρόσωπά τους.

Πολλοί θα αναρωτηθούν αν το G & T είναι cocktail ή long drink. Θα τολμήσω να το αποκαλέσω cocktail αν και είμαι σίγουρος πως πολλοί θα διαφωνήσουν. Το cocktail το αντιλαμβάνομαι ως μία μίξη, αλκοολούχων και μη, συστατικών. Βέβαια και τα cocktails και τα long drinks πρέπει να χαρακτηρίζονται από ισορροπία, έτσι ώστε ο καταναλωτής να λάβει τη βέλτιστη γευστική εμπειρία.

Δεν μπορώ να φανταστώ άλλο Highball drink πέραν του Gin & Tonic, το οποίο θα επηρεαστεί περισσότερο από την έλλειψη ισορροπίας στη χρήση των συστατικών του. Λίγο παραπάνω Gin και γίνεται βαρύ, λίγο περισσότερο tonic και γίνεται βαρετό. Όλη αυτή η προσήλωση στη λεπτομέρεια που απαιτείται κατά τη διάρκεια της παρασκευής του με οδηγεί στο συμπέρασμα να αποκαλώ το G & T ένα Cocktail.

Εσύ που με διαβάζεις αυτή τη στιγμή, πριν βιαστείς να κλείσεις το "παράθυρο", αφιέρωσέ μου λίγο χρόνο για να μάθεις για το μεγαλείο αυτού του ποτού.

To G & T αποτελείται από τέσσερα συστατικά: Gin, tonic, μία φέτα εσπεριδοειδούς (συνήθως lime ή λεμόνι) και πάγο. Ναι, ναι, ο πάγος είναι συστατικό και μάλιστα μείζονος σημασίας!

Αυτά τα τέσσερα συστατικά χαρίζουν μία εκρηκτική γεύση όταν ενωθούν, θα έλεγα πως καταφέρνουν να μας ερεθίσουν τις αισθήσεις με έναν αρκετά παράδοξο τρόπο.

Αντιθέτως αν δοκιμάσουμε ξεχωριστά το καθένα από αυτά δεν θα ενθουσιαστούμε ιδιαίτερα. Για μένα λοιπόν αυτό είναι το μυστικό ενός πετυχημένου cocktail, να μπορεί να σου δώσει μία ολοκληρωμένη γευστική εμπειρία και ειδικά όταν αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση απλών συστατικών. Πόσο μάλλον όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι καλύτερο από τα πρωτογενή υλικά.

Ποια είναι η ιστορία του Gin & Tonic;

Από τι φτιάχνεται το τόνικ;

Το "Tonic" Ladies & Gents...Ο περισσότερος κόσμος νομίζει πως το tonic είναι ακόμα ένα αναψυκτικό. Η συγκεκριμένη άποψη σίγουρα αδικεί το τόνικ μιας και για χάρη του έχουν κριθεί πόλεμοι, έχουν πεθάνει άνθρωποι και έχουν γιατρευτεί αρρώστιες.

Πίσω στο 1630 η Κόμισσα του Chinchon που ζούσε στο Περού, νοσεί από ελονοσία. Ο σύζυγος της, καθώς και Αντιβασιλέας της Ισπανίας, γεμάτος αγωνία καταφεύγει στους τοπικούς ιθαγενείς ώστε να βρει μία αποτελεσματική θεραπεία. Αυτοί του προτείνουν να παρασκευάσει ένα βοτανικό αφέψημα από τον φλοιό του δέντρου Quinquina (κινίνη), το οποίο ευδοκιμούσε στους πρόποδες των Άνδεων.

Το αφέψημα φυσικά και θεράπευσε την Κόμισσα και έτσι ο σύζυγος της αποφάσισε να μετονομάσει το δέντρο σε "Cinchona". Αργότερα οι Ισπανοί θέλησαν να εισάγουν το συγκεκριμένο δέντρο στην Ευρώπη, αλλά οι Περουβιανές αρχές απαγόρευσαν την εν λόγω κίνηση.

Να προσθέσω πως εκείνη την περίοδο παρασκευάσματα από τον φλοιό του δέντρου Quinquina χρησιμοποιούνταν για την καταπολέμηση του υψηλού πυρετού, της δυσεντερίας, ακόμα και του καρκίνου. Μπορούμε λοιπόν να αντιληφθούμε τη σημαντικότητα του δέντρου.

Αξιωματικοί της Βρετανικής Εταιρίας στις Ανατολικές Ινδίες άρχισαν να κάνουν υπερκατανάλωση του δέντρου Quinquina, αφού το προσέθεταν στα αμέτρητα cocktails τους. Η υπερκατανάλωση αυτή οδήγησε στην αποψίλωση τεράστιων εκτάσεων του Quinquina φτάνοντας μάλιστα αρκετά κοντά στην εξαφάνισή του.

Το 1862 ο Charles Ledger κατάφερε να εξάγει παράνομα τους σπόρους του δέντρου από το Περού στέλνοντάς τους στον αδερφό του George στο Λονδίνο.

Από εκείνη την παρτίδα σπόρων μέρος της πουλήθηκε στην Ολλανδική κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της έστησε μια τεράστια παραγωγή κινίνης στην Ινδονησία. Οι συγκεκριμένες καλλιέργειες αποτελούσαν ίσως τον μοναδικό προμηθευτή κινίνης παγκοσμίως μέχρι και το 1942. Το ίδιο έτος (Β´ Παγκόσμιος Πόλεμος) οι Ιάπωνες επιτέθηκαν και κατέκτησαν την Ινδονησία. Η κατάκτηση είχε ως αποτέλεσμα να ξεμείνουν οι συμμαχικές δυνάμεις από κινίνη γεγονός που στοίχισε αρκετά μιας και τα στρατεύματά τους υπέφεραν από την ελονοσία. Ευτυχώς οι επιστήμονες των "δυνάμεων" παρασκεύασαν ένα τεχνητό υποκατάστατο της κινίνης, το οποίο έφερε τη θεραπεία στους άρρωστους στρατιώτες.

Το μειονέκτημα της συγκεκριμένης ανακάλυψης είναι πως αυτή η ουσία χρησιμοποιείται ακόμα και στις μέρες μας για την παρασκευή των εμπορικών tonics, τακτική που στοιχίζει γευστικά στο αγαπημένο μας αναψυκτικό.

Ευτυχώς αρκετές εταιρίες αναψυκτικών αποφάσισαν να δουλέψουν ξανά με τη φυσική κινίνη, έτσι ώστε το tonic να πάρει τα εύσημα που του αξίζουν.

Κάποιες μάλιστα πήγαν ένα βήμα παρακάτω εφαρμόζοντας την τεχνική της απόσταξης στα tonic τους θέλοντας να αναδείξουν συγκεκριμένες γεύσεις στο τελικό τους προϊόν. Πέτυχαν δηλαδή διαφορετικά γευστικά προφίλ, τα οποία με τη σειρά τους θα οδηγήσουν σε νέες γευστικές εμπειρίες.

Πώς ξεκίνησε ο θρύλος του Gin & Tonic;

Πότε το τζιν συνάντησε το τόνικ;

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές του 19ου αιώνα με την εγκαθίδρυση του Βρετανικού στρατού στην Ινδία. Εκείνη την περίοδο η ελονοσία θέριζε και οι γιατροί προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματά της με τη χρήσης της κινίνης αφού είχαν διαπιστώσει τις αναλγητικές ιδιότητες, όπως και την αποτελεσματική αντιμετώπιση ενάντια στον υψηλό πυρετό.

Η κινίνη ήταν (και είναι) έντονα πικρή, έτσι οι Βρετανοί αξιωματικοί προσέθεταν ζάχαρη, χυμό μοσχολέμονου, αλλά και σόδα για να γίνει πιο ευχάριστη η κατανάλωσή της. Για μεγιστοποίηση της "θετικής δράσης" της κάποιοι προσέθεταν και Gin.

Χωρίς λοιπόν να το καταλάβουν δημιούργησαν ένα από τα διασημότερα cocktails.

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τυποποιημένα tonics για μαζική κατανάλωση και έτσι το ποτό δεν είχε αποκτήσει την απαιτούμενη ισορροπία. Αργότερα και ειδικά μετά το τέλος της ποτοαπαγόρευσης, οι πρώτες φίρμες tonic άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Το Gin & Tonic έγινε πιο ισορροπημένο και γευστικότερο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Lucio Tucci (@drinksmixworld)

Στις μέρες μας, αφού η ανθρωπότητα δεν μάχεται πλέον με την ελονοσία, τα tonics είναι λιγότερο πικρά καθώς περιέχουν λιγότερη κινίνη. Δυστυχώς (για εμένα) όμως έχει γίνει προσθήκη ζάχαρης στις περισσότερες των περιπτώσεων, ώστε να γίνουν ελκυστικότερα στο ευρύ κοινό. Όπως ανέφερα όμως παραπάνω, η λύτρωση ήρθε από κάποιους επαγγελματίες που δεν θεωρούν το tonic ακόμα ένα αναψυκτικό.

Tο Gin & Tonic στη σύγχρονη εποχή!

2021 πλέον και το bartending έχει εξελιχτεί ΠΟΛΥ. Τα twists στα κλασικά cocktails είναι στη μόδα εδώ και αρκετά χρόνια. Το Gin & Tonic είναι σίγουρα το cocktail το οποίο δεν θα ξέφευγε από τα "πειρά(γ)ματα" των bartenders. Διαφορετικά tonics, διαφορετικά ποτήρια, αλλά και προσθήκη επιπλέον συστατικών είναι μερικά από τα trends που βλέπουμε στις καλύτερες μπάρες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα G & T της Ισπανικής κουλτούρας, τα οποία ξεχωρίζουν κατά κύριο λόγο για τη χρήση του ποτηριού "Copa", δηλαδή ένα ποτήρι κόκκινου κρασιού στην καθημερινή γλώσσα.

Χρήση ποτηριού "Copa" λοιπόν με προσθήκη αρκετού tonic & πάγου, αλλά και αρωματικών & φρούτων όπως δυόσμος, βασιλικός, φλούδες λεμονιού ή πορτοκαλιού, φράουλες κτλ.

Στόχος του συγκεκριμένου σερβιρίσματος είναι η δημιουργία ενός πιο αρωματικού και ανάλαφρου G & T για αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται και ένα ποτήρι που μπορεί να αναδείξει αρώματα, αλλά επίσης μπορεί να υποδεχτεί περισσότερο tonic και πάγο. Προσωπικά δεν είμαι λάτρης της συγκεκριμένης κουλτούρας, αλλά παρατηρώ πως με το πέρασμα των χρόνων το συγκεκριμένο σερβίρισμα αποκτά όλο και περισσότερο κοινό.

Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα tonics. Μου αρέσει να πειραματίζομαι με διαφορετικά tonics, φυσικά πάντα από εταιρίες που γνωρίζω πως κάνουν σοβαρή και επαγγελματική δουλειά, καθώς τρέφουν σεβασμό προς τον καταναλωτή.

Tonics με εσπεριδοειδή, με μεσογειακής προέλευσης συστατικά, αλλά ακόμα και με άνθος κερασιάς είναι κάποιες από τις προτάσεις που μπορεί να συναντήσει κάποιος στο εμπόριο.

Φυσικά το καλό tonic πρέπει να συνοδεύεται και από εξαιρετικής ποιότητας Gin.

Το Gin είναι το αλκοολικό ποτό που προκύπτει από την απόσταξη δημητριακών με την προσθήκη του άρκευθου, όπως ορίζει η νομοθεσία. Βέβαια ο κάθε παραγωγός – αποσταγματοποιός βάζει την προσωπική του πινελιά σε σχέση με το τελικό αρωματικό και γευστικό αποτέλεσμα. Γι αυτό  υπάρχουν και τόσα διαφορετικά προσφερόμενα Gins σε ετικέτες και γεύσεις. Ζούμε στον αστερισμό των Gins! Κάθε μέρα "βρέχει" κι ένα καινούργιο Gin. Ξεκίνησε κι αυτό σαν φάρμακο, θα ασχοληθούμε όμως περισσότερο σε επόμενο άρθρο.

Ο χαρακτήρας του Gin, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, επετεύχθη από τους Βρετανούς, οι οποίοι είχαν "πατήσει" για την εξέλιξη του πάνω στο Ολλανδικό Genever ή Jenever, το οποίο οι Ολλανδοί το αναφέρανε ως Dutch Courage από τον πόλεμό τους με τους Άγγλους!  Θυμάστε τι αναφέραμε για τους Ολλανδούς παραπάνω και τις φυτείες κινίνης; Μάλλον κάτι ξέρανε στη "χώρα της τουλίπας".

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω πως δεν υπάρχει καλοφτιαγμένο G & T χωρίς τη χρήση σωστού πάγου. Μπορεί να έχετε διαλέξει τα σωστότερα υλικά, αλλά η χρήση ακατάλληλου πάγου θα σας στερήσει την οποιαδήποτε απόλαυση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Paradiso (@paradiso_barcelona)

Επειδή διανύουμε τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού, κάντε τη χάρη στον εαυτό σας να απολαύσετε ένα παγωμένο Gin & Tonic. Θεωρώ πως υπάρχει μία μαγεία σε αυτό το cocktail όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται.

DrinkFiner Tip: Απολαύστε το Gin &Tonic όπως σας αρέσει, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, πάντα με μοναδικό παρονομαστή την Υπεύθυνη Απόλαυση!

Cheers!