ΠΕΡΙ FINEBEING ΚΑΙ ΙΑΠΩΝΙΚΟΥ WHISKY (PART II)

Κάθε απόσταγμα που παράγεται σε κάθε χώρα του κόσμου, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, μεταφέρει ένα κομμάτι της κουλτούρας του τόπου που δημιουργήθηκε. Η κατανόηση (έστω στον πιο μικρό βαθμό) της εκάστοτε κουλτούρας, οδηγεί σε περαιτέρω κατανόηση του αποστάγματος και σε αύξηση της απόλαυσης!

Πώς ξεκίνησε λοιπόν το Ιαπωνικό Whisky και πώς συνδέεται με τις Ιαπωνικές ρίζες;

Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Η άφιξη αποσταγμάτων δυτικού τύπου μέσω εμπορικών αποστολών, η προσπάθεια Ιαπωνικών εργαστηρίων να "αντιγράψουν" το ύφος αυτών των αποσταγμάτων και η συνάντηση 2 ανδρών με κοινό όραμα: ενός νεαρού Ιάπωνα χημικού που σπούδασε Χημεία στη Γλασκώβη το 1918, μαγεύτηκε από το Σκωτσέζικο Whisky και πέρασε αρκετές μέρες και νύχτες στα αποστακτήρια του Hazelburn και του Longmorn, ώστε να μάθει τα μυστικά του και ενός νεαρού Ιάπωνα πρωτοπόρου στην παραγωγή αποσταγμάτων.

Όταν ο δεύτερος, με το όνομα Shinjiro Torii ακολουθώντας το όραμα του, έψαχνε να προσλάβει έναν Ιάπωνα αποσταγματοποιό, ώστε να δημιουργήσει το πρώτο αμιγώς Ιαπωνικό Whisky στο πρώτο Ιαπωνικό αποστακτήριο που αφορούσε αποκλειστικά την παραγωγή Whisky στο Yamazaki το 1923, συνάντησε τον πρώτο, με το όνομα Masataka Taketsuru.

Αυτή η συνεργασία δεν πήγε καλά (αναφορά στο πρώτο κείμενο για τον πιο πιθανό λόγο) με αποτέλεσμα οι δρόμοι των δύο να χωρίσουν.

Ο Shinjiro Torii δημιούργησε το Suntory, αργότερα ο Taketsuru δημιούργησε το Nikka που και τα δύο αποτελούν μέχρι σήμερα τα βασικά σημεία αναφοράς στην παραγωγή Ιαπωνικών Whisky.

Ίσως αυτή η πρώτη προσπάθεια του Taketsuru και η παραγωγή ενός Whisky με περισσότερο Σκωτσέζικα χαρακτηριστικά από αυτά που προτιμούσαν οι Ιάπωνες, αλλά και το γεγονός ότι εκπαιδεύτηκε σε Σκωτσέζικα αποστακτήρια να είναι οι λόγοι που έχουν οδηγήσει στην "κατηγορία" πως τα Ιαπωνικά Whisky αποτελούν κακή αντιγραφή των Σκωτσέζικων. Μια "κατηγορία" σωστή εν μέρει. Καθώς ίσχυε κάποτε, αλλά όχι πλέον.

Ήταν φυσικό στις πρώτες τους προσπάθειες οι Ιάπωνες να στραφούν προς τους καλύτερους. Σε τεχνικές, μεθόδους, ακόμη και σε εισαγωγή νερού, ώστε να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα! Στην πορεία του χρόνου όμως αυτό άλλαξε και τα Ιαπωνικά Whisky άρχισαν να αποδίδουν τον Ιαπωνικό χαρακτήρα. Και προσπαθούν να τελειοποιήσουν το απλό: ξεκάθαρες γεύσεις, λιγότερη πολυπλοκότητα και υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Φυσικά αυτή η γενίκευση μπορεί να μας χρησιμεύσει μόνο ως οδηγός και όχι σαν γενική αρχή που διέπει όλες τις Ιαπωνικές εμφιαλώσεις. Ίσως όμως και πάλι αυτά τα χαρακτηριστικά όντως να είναι αυτό που ζητούν οι Ιάπωνες λόγω κουλτούρας: ένα Whisky με αυτά τα χαρακτηριστικά που μπορεί να τους προσφέρει την χαλάρωση που τόσο πολύ χρειάζονται μετά τις πολλές ώρες εργασίας μέσα σε μία εβδομαδα.

Πώς συμβάλλει η Επιστήμη στην παραγωγή του Ιαπωνικού Whisky;

Μία δεύτερη "κατηγορία" που αντιμετωπίζουν τα Ιαπωνικά, είναι αυτή της χρήσης εργαστηρίων και επιστήμης για την παραγωγή των Whisky τους.

Σε αυτή την "κατηγορία" έχει απαντήσει με τον καλύτερο τρόπο ο Dave Broom, καθώς αυτό που έγραψε (στο περίπου) είναι το εξής:

"Οι Ιάπωνες είχαν δύο δρόμους να επιλέξουν όταν ξεκίνησαν την παραγωγή Whisky. Να περιμένουν 200 χρόνια, ώστε να αποκτήσουν παράδοση και εμπειρία μέσα από τα λάθη τους ή να στραφούν προς την επιστήμη. Επέλεξαν το δεύτερο και πολύ καλά έκαναν".

Όση αξία μπορεί να έχει η γνώμη του ενός, το πείραμα με παλαίωση σε βαρέλια από Ιαπωνική δρυ, εμένα μια χαρά μου κάνει!

Γιατί τα Ιαπωνικά απστακτήρια είναι λίγα;

Ίσως αυτή η εμμονή προς την επίτευξη του τέλειου έχει οδηγήσει και στο να έχουμε ένα σχετικά πολύ μικρό αριθμό αποστακτηρίων σε σχέση με τον παγκόσμιο αντίκτυπο των Ιαπωνικών Whisky.

Και αυτό έχει να κάνει με την ιδανική τοποθεσία για να στηθεί ένα αποστακτήριο παραγωγής Whisky.

Δύο (από τους πολλούς) παράγοντες που είναι βασικοί για την εύρεση ιδανικής τοποθεσίας είναι: η πρόσβαση σε νερό - γιατί απαιτούνται εκατομμύρια λίτρα για την παραγωγή - και η εύκολη πρόσβαση σε μέσα μεταφοράς, ώστε να διανεμηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά η παραγωγή.

Το Yamazaki το 1923 ήταν η ιδανική επιλογή: χτισμένο σε σημείο που συγκλίνουν 3 ποταμοί καθώς και σε επικοινωνιακό κόμβο.

Ο Taketsuru το είχε πάντοτε στο νου του και τελικά δημιούργησε το Yoichi στην νήσο Hokkaido. Φαίνεται σχετικά απομονωμένη περιοχή, αλλά ο Taketsuru πόνταρε στην απρόσκοπτη πρόσβαση σε καλής ποιότητας νερό.

Ποιο είναι το μέλλον του Ιαπωνικού Whisky;

Αυτή ακριβώς η παγκόσμια επιτυχία των Ιαπωνικών Whisky, αλλά η μικρή σχετικά παραγωγή τους, καθιστά το μέλλον τους επισφαλές. Η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με τη μειωμένη προσφορά φέρνει πάντοτε αύξηση των τιμών. Η νέα και πιο αυστηρή νομοθεσία για τα Ιαπωνικά Whisky, αν και απαραίτητη, είναι πιθανό να οδηγήσει σε λιγότερες εμφιαλώσεις που θα φέρουν περήφανα τον τίτλο "Japanese Whisky" και περαιτέρω αύξηση τιμών. Και φυσικά όταν μιλάμε για τόσο ποιοτικά αποστάγματα, δεν θα χαθούν, απλώς ενέχει ο κίνδυνος να απευθύνονται σε όλο και μικρότερο κοινό.

Θα ήταν άκομψο να ολοκληρωθεί το κείμενο με έναν προβληματισμό. Καθώς το γράφω και βράδυ, έχω παρέα 1 (...εντάξει 2!) δραμάκια Ιαπωνικού για να είμαι εντός κλίματος, αλλά για τις δύο τελευταίες γουλιές θα μεταφερθώ μακριά από τον υπολογιστή. Αν δεν το χρωστώ στον εαυτό μου, το χρωστώ σίγουρα στο περιεχόμενο του ποτηριού να του δώσω την προσοχή που του αξίζει.

Και σίγουρα θα μου το ανταποδώσει με τον καλύτερο τρόπο!