ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Η ΠΤΗΣΗ
Η ΠΤΗΣΗ

Η ΠΤΗΣΗ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ

21 Ιανουαρίου

3 χρόνια! Τόσο είχα να μπω σε αεροπλάνο και να ταξιδέψω για πάνω από μια ώρα. Δεν θα σου πω για το πόσο πιο πολύπλοκη και χρονοβόρα έχει γίνει η προετοιμασία και διαδικασία ενός ταξιδιού, ιδιαίτερα διηπειρωτικού. Μπορείς να βρεις λεπτομέρειες στα sites των περισσότερων αεροπορικών εταιριών και πρεσβειών. Οι μόνες γρήγορες συμβουλές είναι να διαλέξεις μια καλή αεροπορική εταιρία που θα σε καλύψει αν κάτι πάει στραβά, να υπολογίσεις το χρόνο και το κόστος για να μαζέψεις όλα τα χαρτιά που χρειάζονται και να πας στο αεροδρόμιο νωρίς!

Το ταξίδι των περίπου 23 ωρών από την εξωτική Ταϊλάνδη στην εξίσου εξωτική Γκάνα ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία, αφού ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα μεταξύ τόσων πολλών ανθρώπων μετά από 2 χρόνια απομόνωσης σε διαφορετικούς βαθμούς. Θα σου πω λοιπόν για δυο-τρία πράγματα που μου έκαναν εντύπωση. Η εικόνα του αεροδρομίου της Bangkok ήταν σχεδόν σοκαριστική. Αν έχει τύχει να βρεθείς σε αυτό, σίγουρα θα θυμάσαι πόσο ασφυκτικά γεμάτο είναι, ιδιαίτερα σε ώρες αιχμής. Αυτό είχα κι εγώ στο μυαλό μου.

Το αεροδρόμιο της Μπανγκόγκ
Credits: @mr-autthaporn
Αυτό που είδα όμως ήταν το ακριβώς αντίθετο! Από το χώρο του check in μέχρι την είσοδο του αεροπλάνου όλο το κτίριο ήταν εντελώς άδειο σαν σκηνικό από μετά-αποκαλυπτική ταινία. Το μόνο σημείο που υπήρχε κόσμος ήταν στο check-in counter των δυο εταιριών που είχαν προγραμματισμένες πτήσεις. Και εκεί μεταφέρεσαι από την μια πραγματικότητα ενός αεροδρομίου άδειου όπου όλα, από ελέγχους μέχρι φόρμες immigration γίνονταν παλιότερα σε χρόνους ρεκόρ, στην εντελώς αντίθετη.

Το check in κινείται σε ένα δικό του χωροχρόνο, όπου επιβεβαιώνονται δυο λεγόμενα του Αϊνστάιν. Το πρώτο έχει να κάνει με το πόσο σχετικός είναι ο χρόνος, όπου σε μια ευχάριστη κατάσταση η μια ώρα μοιάζει με δευτερόλεπτο, ενώ σε μια όχι και τόσο ευχάριστη κατάσταση το δευτερόλεπτο μοιάζει με ώρα. Χιλιάδες τέτοιες ώρες λοιπόν ένιωσα ότι περάσαν από την ώρα που μπήκαμε στην ουρά μέχρι να πάρουμε το boarding pass στα χεριά μας και αυτό ήταν μια πολύ πρακτική επιβεβαίωση της σχετικότητας.

Το δεύτερο λεγόμενο έχει να κάνει με την ανθρώπινη βλακεία για την οποία ο Αϊνστάιν δήλωνε σίγουρος ότι είναι άπειρη. Πιο σίγουρος και από το ότι το σύμπαν είναι άπειρο. Και, αν ήταν μαζί μας σε αυτό το ταξίδι, είμαι σίγουρος ότι θα ήταν εγωιστικά πολύ χαρούμενος για την επιβεβαίωση του αποφθέγματός του.

Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί πρέπει να φτάσεις στο check in αγαπητέ συνεπιβάτη μου για να διαπιστώσεις ότι σου λείπουν τα μισά χαρτιά που χρειάζεσαι για να ταξιδέψεις. Και να προσπαθείς μπλοκάροντας το check-in counter να πάρεις τηλέφωνο όλο το σύμπαν για να σου στείλουν αυτά που σου λείπουν. Γιατί το σύμπαν δεν είναι σίγουρο ότι είναι άπειρο όπως η βλακεία, αλλά σίγουρα είναι αρκετό για να μας καθυστερήσει όλους όσο εσύ προσπαθείς να το πάρεις τηλέφωνο. Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να έχεις όλα τα πιστοποιητικά που χρειάζονται για να ταξιδέψεις στο κινητό σου. Καταλαβαίνω ότι έδωσες ένα σημαντικό πόσο για να αγοράσεις το τελευταίο μοντέλο και πρέπει να το χρησιμοποιήσεις και να μας το δείξεις. Είσαι όμως σίγουρος ότι ο υπάλληλος στο check in counter θα το εκτιμήσει; Ή όλοι οι υπόλοιποι τους οποίους καθυστερείς προσπαθώντας να βρεις emails και φακέλους όπου έχεις αποθηκεύσει τα διαφορετικά πιστοποιητικά; Και τα οποία για να τσεκάρει ο υπάλληλος πρέπει να βγάλει τα μάτια του ή να ζουμάρει/ξεζουμάρει με διαλείμματα για να ξεκλειδώσεις το πολύτιμο κινητό σου. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν τα είχες όλα τυπωμένα και αντί για 15 λεπτά χρειαζόσουν μόλις 5 για αυτή τη διαδικασία, δε συμφωνείς; Θα είχες κάνει ένα διπλό καλό. Θα βοηθούσες τον υπάλληλο που πρέπει να τσεκάρει ένα σκασμό χαρτιά από καμιά εκατοσταριά άτομα ανά πτήση και τους συνεπιβάτες σου, αφού θα χρειαζόσουν λιγότερο χρόνο στο check-in και η ουρά θα μπορούσε να κινηθεί λίγο γρηγορότερα.

Διάδρομος επιβίβασης σε αεροδρόμιο
Credits: @briana-tozour
Μετά από (χιλιάδες) ώρες τελειώσαμε τα διαδικαστικά και μπαίνουμε στο αεροπλάνο, όπου χρειάστηκε λιγότερο από μια ώρα για μια απλή διαπίστωση. Ότι ο ιός, αυτός ή κάποιος άλλος, θα είναι μαζί μας για πολύ καιρό ακόμα. Όχι γιατί είναι έξυπνος και θα μεταλλάσσεται. Αλλά γιατί εμείς δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε απλές βασικές οδηγίες. Όπως για παράδειγμα να φοράμε τη μάσκα μας στη διάρκεια της πτήσης. Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Ειδικά σε μεγάλες πτήσεις σαν τη δική μας. Υπήρχαν στιγμές που ήθελα να την πετάξω. Αλλά δεν το έκανα. Και δυστυχώς ήμασταν ελάχιστοι που τηρήσαμε αυτή την απλή οδηγία. Η μεγάλη πλειοψηφία έβγαλε τη μάσκα μόλις κάθισε στη θέση του παρά τις συνεχείς παρακλήσεις των αεροσυνοδών. Και όχι, δεν είναι η δουλειά τους να επιβάλουν την χρήση μάσκας. Χρειάζεται η στοιχειώδης ευγένεια του καθενός προς τους συνεπιβάτες του. Και αυτή δυστυχώς απουσίαζε και από τις δυο πτήσεις στις οποίες επιβιβάστηκα.

Η καμπίνα ενός αεροπλάνου
Credits: @alexander-schimmeck

Οι κοινωνιολογικοί προβληματισμοί έγιναν γρήγορα reset όταν η μπατονέτα μπήκε στη μύτη μου όταν προσγειωθήκαμε, πρώτον γιατί μπήκε τόσο βαθιά που πρέπει να πάτησε κάποιο κουμπί στον εγκέφαλό μου, αλλά κυρίως γιατί στην έξοδο μας περίμεναν άνθρωποι και αγκαλιές που μας έλειψαν 3 χρόνια.

Όσο για το ταξίδι, νομίζω ότι όλη αυτή η προετοιμασία θα γίνει απλά ρουτίνα στο μέλλον. Ήταν το ίδιο μετά τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους. Στην αρχή όλα τα μέτρα ασφάλειας μας φαίνονταν βουνό και τώρα το συνηθίσαμε και τα θεωρούμε δεδομένα. Το ίδιο θα γίνει και με όλη τη χαρτούρα λόγω κορωνοϊού. Αυτό που θα πρέπει να αλλάξουμε είναι τη νοοτροπία μας και τη συμπεριφορά μας. Όλοι νιώθουμε ότι χάσαμε 2-3 χρόνια από τη ζωή μας. Όλοι μπουχτίσαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι βασικοί κανόνες συμπεριφορές άλλαξαν.

Επιγραφή σε λευκό νέον για το ταξίδι που ξεκινάει
Credits: @maxime-horlaville

Ας σκεφτούμε λοιπόν πώς μπορούμε να δείξουμε σεβασμό στους ανθρώπους γύρω μας σε αυτή την καινούρια πραγματικότητα. Είτε αυτοί είναι υπάλληλοι check in, είτε συνταξιδιώτες, είτε οποιοσδήποτε. Αυτό για μένα είναι finebeing.