ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ

Ακολουθεί προσωπική εξομολόγηση: Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν την αγάπη μου για το whisky. Είναι το απόσταγμα που με γεμίζει γευστικά, με γοητεύει και αφιερώνω χρόνο σχεδόν καθημερινά για οποιαδήποτε δραστηριότητα γύρω από αυτό. Αν βάζαμε ένα στοίχημα σχετικά με το ποιο απόσταγμα έρχεται δεύτερο στις προτιμήσεις μου νομίζω λίγοι θα κέρδιζαν, καθώς η απάντηση είναι η εξής: το τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο).Είμαι φίλος του καλού αλκοόλ από όπου κι αν προέρχεται αυτό. Και προτιμώ πάντοτε τις μη παλαιωμένες εκδοχές των αποσταγμάτων. Γιατί αυτό;

Όταν χρειάζομαι την πολυπλοκότητα που προσφέρει η παλαίωση σε βαρέλι θα καταφύγω στο Whisky (και αυτό γίνεται συχνά). Όταν όμως θέλω να γευτώ την πρώτη ύλη και τη μοναδικότητα του αποστάγματος, προτιμώ να μην υπάρχουν γευστικές αποσπάσεις. Και το απόσταγμα από σταφύλι (στις διάφορες εκδοχές του) μου προσφέρει ακριβώς αυτό.

Γιατί τα ελληνικά αποστάγματα κερδίζουν έδαφος;

Μία από τις παγκόσμιες τάσεις στο συνδυασμό γεύσεων αφορά τη στροφή σε προϊόντα τοπικού χαρακτήρα. Αν η κουβέντα πάει στην κατανάλωση αλκοόλ που παράγεται στην χώρα μας, τότε νομίζω πως δεν μιλάμε τόσο για "τάση", όσο για διόρθωση ενός μεγάλου λάθους.

Αποστάγματα με βάση το σταφύλι, λικέρ, ούζο και κρασιά ήταν πάντοτε εκεί. Αυτό που έλειπε ήταν το ενδιαφέρον μας.

Ανοίγει παρένθεση: Υποστηρίζω πάντοτε την επώνυμη εμφιάλωση σε όλα τα αλκοολούχα προϊόντα. Το αλκοόλ είναι πηγή χαράς. Μπορεί να γίνει όμως και πηγή προβλημάτων όταν δεν ελέγχεται η παραγωγή του, εκτός από την κατανάλωση του. Κλείνει η παρένθεση.

Πλέον αυτό αλλάζει και όχι μόνο επανέρχεται το ενδιαφέρον, αλλά διευρύνεται κιόλας. Θεωρώ πως η ραγδαία άνοδος του ελληνικού bartending που έλαβε χώρα με επαγγελματισμό, θέληση και προσπάθεια, άνοιξε το δρόμο σε νέους κυρίως ανθρώπους, ακολουθώντας τις ίδιες αρχές να ασχοληθούν με την παρασκευή αλκοολούχων προϊόντων. Και τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά.

Ενώ είχαμε κυρίως τις παραπάνω κατηγορίες, τώρα πια μπορούμε να γευτούμε λικέρ (η μαστίχα συνεχίζει να αυξάνει τα brand της, αλλά και άλλες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προσπάθειες), βότκα ή Gin ελληνικής παραγωγής.

Στο μέτρημα με τις νέες ελληνικές μπύρες που έχω δοκιμάσει, σχεδόν χάνω το λογαριασμό. Και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις με ενθουσιάζουν.

*Σημείωση προς τον εαυτό μου: Να οργανώσω μια επίσκεψη σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους παρασκευής αλκοόλ στην Ελλάδα. Ο ενθουσιασμός και το μεράκι που θα συναντήσω θα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα ίδια τα προϊόντα.

Ο λόγος που δεν αναφέρω ξεχωριστά το κρασί είναι πως θεωρώ ότι εδώ και πολλά χρόνια γίνεται υψηλού επιπέδου δουλειά που αφορά το ελληνικό κρασί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δε συνεχίζουν να υπάρχουν νέοι παραγωγοί και νέες εμφιαλώσεις που παρουσιάζουν πολύ υψηλό ενδιαφέρον.

Σε τι διαφέρουν τα τοπικά ελληνικά αποστάγματα;

Τα προϊόντα λοιπόν βρίσκονται πια κοντά μας και ζητούν τίποτε περισσότερο από αυτό που τους αξίζει: μια ευκαιρία για να μας προσφέρουν απόλαυση.

Και σε κάθε περίπτωση προστίθεται άλλη μια παράμετρος στην απόλαυσή μας όταν δοκιμάζουμε ένα τέτοιο προϊόν: η εμπειρία μας γίνεται βιωματική. Καθώς κάποια γεύση, κάποιο άρωμα, θα μας είναι ιδιαίτερα γνωστό και θα μας φέρει νοσταλγία και θα μας κάνει να αισθανθούμε οικεία με το περιεχόμενο στο ποτήρι μας.

Τοπικά αγροτικά προϊόντα μπαίνουν στους αποστακτήρες ή απλώς ζυμώνονται αλκοολικά και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από οικείο: είναι νόστιμο. Και ενώ ο κανόνας λέει ότι η ποσότητα συνήθως δεν συνάδει με την ποιότητα, εδώ ο κανόνας αυτός διαψεύδεται.

Τα ελληνικά αποστάγματα αυξάνουν τις εξαγωγές τους και αναγνωρίζονται διεθνώς για την ποιότητα τους. Διευρύνουν την παρουσία τους και στα μπαρ, είτε αυτούσια, είτε ως υλικά προς ανάμειξη. Και δεν χρειάζεται καθόλου ο έντονος τοπικισμός και το σύνθημα "ο επιμένων Ελλη-νικά". Αλλά αν σε κάποιες στιγμές της καθημερινότητάς μας ή σε κάποιες εξόδους μας, καταναλώσουμε κάτι που παράγεται σχετικά κοντά μας και είναι και νόστιμο, τότε τι μπορεί να πάει στραβά;