ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ FINEBEING

Αν μπορούσαμε, θα κάναμε αυτή τη κουβέντα ζωντανά, στο αγαπημένο μου bar (θα σου πω γι' αυτό στο μέλλον), πίνοντας το αγαπημένο μου ποτό (θα σου πω και γι' αυτό στο μέλλον). Θα ήταν μάλλον αργά, θα έπαιζαν ωραίες μουσικές και θα μύριζε αθηναϊκό καλοκαίρι. Δε θα ήμασταν στο νησί (είπαμε, θα τα πούμε όλα στο μέλλον) γιατί αυτό είναι πολύ προσωπική υπόθεση. Οταν γνωριστούμε καλά μπορούμε να μεταφέρουμε το σκηνικό εκεί.

Προς το παρόν δεν μπορούμε να τα πούμε ζωντανά, οπότε μπορείς να με διαβάσεις εδώ και να γράψεις το σχόλιο σου εδώ, και να σου απαντήσω εδώ και...κατάλαβες πως πάει η διαδικασία.

Και γιατί να το κάνεις αυτο για εμένα? 'Η πιο ελληνικά "και ποιος είσαι εσύ (ρε);".

Κατ’αρχήν, είμαι φίλος του Γιώτη. Για την ακρίβεια, ο Γιώτης ήταν ο άνθρωπος που με πήρε απ'ό το χέρι, μου έδειξε όχι απλά πώς να γίνω καλός πωλητής, αλλά πώς να επικοινωνώ με τους ανθρώπους. Και κυρίως με έμαθε να ακούω. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μας. Ένα όχι και τόσο κρύο βραδυ. Τέλη Σεπτέμβρη του 2011. Κάπου μεταξύ Toy και Gin Joint. Στην πλατεία Καρύτση. Όταν ξεκίνησα το ρόλο του πωλητή σε μεγάλη εταιρία ποτών. Μετά από μια επίσκεψη σε πελάτη, η οποία με πέταξε έξω από το μαγαζί. Κυριολεκτικά. Μόλις άκουσε για ποια εταιρία δουλεύω. Και η οποία, κανά δυο μήνες αργότερα δε μας άφηνε να φύγουμε από το μαγαζί όταν την επισκεπτόμασταν. Και μετά από περισσότερους μήνες, ο Γιώτης από μέντορας και συνεργάτης, εξελίχθηκε σε φίλο. Καλό φίλο.

Κατά δεύτερον, είμαι κάποιος που πιστεύει πολύ σε αυτό το FineBeing. Νομίζω ότι πλέον, σαν καταναλωτές υλικών και εμπειριών, αλλά κυρίως σαν άνθρωποι, έχουμε αρχίσει να βλέπουμε και να απολαμβάνουμε τη ζωή μας διαφορετικά, πιο ουσιαστικά. 

Νομίζω, ή τουλαχιστον ελπίζω- πες κι εσύ μια γνώμη- ότι μπαίνουμε σε μια εποχή που η τιμή, το brand και το "show-off value" μπαίνουν σε πολύ χαμηλότερη προτεραιότητα από την συναισθηματική και ψυχολογική αξία μιας εμπειρίας. Μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε πιο ουσιαστικά, να σκεφτόμαστε και να ζούμε πιο ουσιαστικά. Γινόμαστε befiners. Μπορεί βέβαια και να μεγαλώνω και να το βλέπω εγώ έτσι.

Και τρίτον, είμαι ο Χρήστος και σου γραφω απο την Bangkok της Ταϊλάνδης (γι' αυτό κι αν θα σου πω στο μέλλον!). Γεννηθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στο θρυλικό Ελληνορώσων, το οποίο μέχρι τα 20-22 μου βάφτιζα φανατικά "Νέο Ψυχικό" γιατί το θεωρούσα πιο glamorous. Πέρασα τα πρωτα 18 καλοκαίρια της ζωής μου (γιατί οι χειμώνες δε μου πολύ αρέσουν και δε μετράνε) βουτώντας στα νερά του Μαλιακού, σε ένα μικρό χωριό που το λένε Αγία Μαρίνα Στυλίδας. Μετά τα 18 μου προσπάθησα να γίνω πιλότος αλλά δεν μου βγήκε οπότε επέλεξα το  Πανεπιστήμιο Πειραιώς για να πάρω ένα χαρτί. Και μετά ξεκίνησε ένα ταξίδι περίπου 12 ετών, απο τη Γάνδη του Βελγίου, πίσω στην Αθήνα και μετά στην Κοπεγχάγη, την Άκκρα και τα τελευταία 3 χρόνια...αν πρόσεχες, ξέρεις πού. Αν θες να με μάθεις καλύτερα, δες το CV μου καπου εδώ στο site και αν θες να κουτσομπολέψεις τσέκαρε τα γνωστά social media.

Απο εδώ θα προσπαθήσω να μοιραστώ πράγματα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον σε μέρη που έτυχε να ζήσω ή να επισκευθώ, πιάτα και ποτά που έτυχε να δοκιμάσω, εμπειρίες που θα μοιραζόμουν με φίλους, σε εκείνο το μπαρ που λέγαμε. Αλλά κυρίως θα προσπαθήσω να συνεισφέρω σε αυτήν την ιδέα που ο Γιώτης αποφάσισε να μοιραστεί με όλους εμάς. Σε αυτή την θεωρία ζωής.

Και έτσι, για κλείσιμο, θα σου πω ότι είναι σημαντικό να στηρίζεις τους φίλους σου. Να μην ξεχνάς αυτούς που ήταν εκεί για σένα και σε βοήθησαν να γίνεις ότι έχεις γίνει. Είναι σημαντικό να συμμετέχεις σε πράγματα που πιστεύεις ότι μπορεί να κάνουν εσένα και άλλους καλύτερους. Και να μην φοβάσαι να κάνεις πράγματα που δεν έχεις κάνει ποτέ στο παρελθόν, ακόμα κι αν δεν είσαι πολύ άνετος με αυτό , όπως εγώ που δεν έχω ξαναγράψει άλλη φορά.

Αυτά για μένα είναι FineBeing.